Nadat we langs de prachtige baai van Kotor zijn gefietst, steken we de grens over naar Kroatie, het vijfde land op deze reis.

Fietsend door Kosovo zien we dagelijks de stille getuigen van het conflict uit 1999: een met kogels doorzeefde minibus als monument in een dorp, de standbeelden ter nagedachtenis aan gevallen UCK-strijders en, meest indrukwekkend: een zee van graven bij het dorpje Meja.

De wegen zijn in Macedonië heel wat fietsvriendelijker dan in Albaniė: hier voert de weg op hoge slanke palen over de dalen van zijrivieren en de hellingen zijn niet steiler dan  6%. We fietsen naar Debar.

Dat we een echte grensovergang moesten oversteken tijdens een van onze fietsreizen is alweer even geleden. Maar dat we zes landen in vier weken gaan doorkruisen hebben zelfs wij in het verleden nog niet meegemaakt. En we blijven nog wel in Europa! Wat is er aan de hand?

We zijn weer terug in Taipei. De route voert de laatste dagen door het dichtbevolkte laagland van Taiwan, compleet met zware industrie. Niet bepaald ons favoriete fietsterrein.

Nu typhoon Yutu eenmaal is afgezwakt tot een gewoon lagedrukgebiedje op de Chinese Zee fietsen we verder langs de mooie oostkust van Taiwan.

Op onze rustdag in Shei-Pa National Park genieten we van de herfstkleuren. Zeer bijzonder in de tropen, de Taiwanezen komen er speciaal voor naar dit hooggelegen park.

Aan de andere kant van het grote kampeerterrein doen zo te horen honderd ‘college students’ fanatiek mee aan iets wat een mengeling lijkt van karaoke en een schoolreisje. In het afwas- en kookgebouwtje kunnen wij dat samen met twee Franse fietsers meer dan duidelijk volgen. Het is de eerste keer dat we op deze reis kamperen en gelijk al kunnen we genieten van een mooi stukje lokale cultuur. Welkom in Taiwan.