Terug naar Taipei
We zijn weer terug in Taipei. De route voert de laatste dagen door het dichtbevolkte laagland van Taiwan, compleet met zware industrie. Niet bepaald ons favoriete fietsterrein.
Paul verricht daarom veel digitaal speurwerk en ziet meestal kans korte recreatieve fietsroutes via kleine achterafweggetjes met elkaar te verbinden. Het is een heel gepuzzel, maar verhoogt het fietsplezier enorm. Het scheelt nogal of je naast zware vrachtauto’s in hun uitlaatgassen rijdt of langs rijstvelden en pinda-akkertjes.
En langs de meest exotische vruchten. Een meloen met geel vruchtvlees kunnen we nog wel thuisbrengen, maar een custardappel of cactusvrucht zijn voor ons onbekend terrein. Custardappels smaken naar eh….custard dus. De cactusvruchten hebben vooral een prachtige kleur.
De smaakvoorkeuren van Taiwanezen komen niet altijd overeen met die van ons. Beetje opppassen dus. Zo dachten we lekkere zoete koeken te kopen, tot we net op tijd zagen dat er “shrimp paste” (het enige leesbare op de verpakking) in zat. Aan de andere kant: rode bonenijsjes zijn onze lievelingsijsjes geworden.
Het ontbijt varieert nogal. De ene dag krijgen we een plastic zakje met een sandwich en een beker koude koffie. De volgende zitten we in een B&B…..zonder breakfast. Dan smeren we zelf een boterham. Vervolgens zitten we in een groot hotel met uitgebreid ontbijtbuffet. De samenstelling verschilt per keer, maar bestaat in ieder geval uit veel ondefinieerbare vlees- en groentegerechten, rijst, noodles en als we geluk hebben ook brood, ei en vruchten.
Gisteren ontbeten we in een zaal met het formaat van 2 sporthallen. We hebben de capaciteit berekend: 4 rijen van 15 tafels maal 10 stoelen = 600 personen. Daar zaten dus 598 kinderen op schoolreis en 2 fietsers. Een heel andere ervaring is het motel enkele dagen eerder. Het doet ook dienst als love motel, voor diegenen die thuis over onvoldoende privacy beschikken. En dus hebben we een eigen afsluitbare garage en een kamer zonder raam, vanwege de gewenste anonimiteit.
Ondertussen wordt het hier iets koeler. De dames verruilen daarom hun panty voor een maillot: het is immers bijna winter, de temperatuur zakt onder de 30 graden. De Taiwanezen hebben ook zo hun eigen opvatting over het gebruik van de Engelse taal. Zo is de standaardbegroeting in winkels van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat een zeer langgerekt ” goodmoooorning!”. We zijn zelfs door een heel koor van obers met luide diepe bassen zo begroet bij ons avondmaal. Waarna ze de bestelde spaghetti bolognese bij het serveren aankondigen als beef noodles. Elders krijgen we blauwe thee bij het diner geserveerd. Om een restaurant te vinden maken we gebruik van Tripadvisor. De recensies worden vertaald door Google translate. Die kan prima overweg met losse karakters, maar complete zinnen lukt wat minder.
We hebben diep respect voor de Chinese jeugd, die pas een beetje kan lezen als ze 1200 karakters kunnen herkennen. Religie is ook bepaald gecompliceerd. Je hebt het Taoisme, Confucianisme en Boeddhisme. Het Taoïsme vereert niet alleen goden, maar ook koningen, keizers en generaals uit het verleden. Iedere taoïstische god heeft ook nog meerdere verschijningsvormen, evenals Boeddha. We hebben geprobeerd het te begrijpen, maar zijn het spoor compleet bijster en genieten maar gewoon van alle pracht (en praal) van al die tempels.
Taiwan zit er weer op, we gaan weer een nieuwe bestemming bedenken.