Analfabeten in het land van de duizend stoplichten
Nu typhoon Yutu eenmaal is afgezwakt tot een gewoon lagedrukgebiedje op de Chinese Zee fietsen we verder langs de mooie oostkust van Taiwan.
Niet zo lang en ver meer want de zuidelijkste punt van het eiland komt in zicht en voor ons is het tijd om nog eenmaal het eiland over te steken. Als je dan de officiele rond-het-eiland fietsroute volgt kom je vanzelf op het hoogste punt van Bike Route 1: de Shouka Biker Rest Stop. Een iconisch punt voor alle Taiwanezen die dit rondje fietsen! Hier, op 500 m boven zeeniveau, ga je op de foto, geef je elkaar een high five of maak je een selfie. Bovendien staat er in het gebouwtje een fietspomp, is er een wc en drinkwater. We hebben er een leuk gesprekje met een andere fietser en krijgen een ‘thumbs up’ van de beheerder omdat we al 60+ zijn! We verlaten er de drukke Highway 9 en zeilen over een fietspadbreed weggetje westwaarts naar beneden. We genieten nog even van de groene heuvels, de vlinders, de fluitende vogels en de frisse berglucht want daarmee is het wat later snel afgelopen.
De meeste Taiwanezen wonen namelijk aan de westkant van het eiland. Daar is het vlak en ligt de vruchtbare grond. Vrijwel elke weg daar bestaat uit twee keer twee banen plus brede scooter- en fietsstroken. En omdat elke weg daar door vrijwel onafgebroken bebouwing loopt is het een walhalla voor iedereen die van stoplichten houdt. Op weg naar het grootste klooster van Taiwan persen we ons door tientallen steden en stadjes en staan voor ons gevoel elke kilometer stil voor zo’n verdraaid stoplicht. We worden er gek van. En we staan daar nooit alleen: in die ongeveer dertig seconden stilstand verzamelen zich hordes scooters, auto’s en zware zandvrachtauto’s voor de streep. En die geven allemaal vol gas als het licht op groen springt. Uche, uche! Op de dag van publicatie van dit bericht geeft het Taiwanese weerbureau alweer de hoogste smogwaarschuwing af.
We springen dan ook een gat in de lucht als we een landelijke fietsroute op de kaart ontdekken die de viezigheid deels omzeilt. En dan rijden we het immense terrein op van Fo Guang Shan: het allergrootste boedhistische klooster van Taiwan. Je kunt op het terrein in de serene rust overnachten in een heus hotel, heerlijk vegetarisch eten voor een donatie, en verdwalen in het enorme museum. Het draait er allemaal om de tand van Boedha himself. Een van de slechts drie in de wereld en vanzelfsprekend heel erg heilig.
Na een dagje ascetische kloostergenoegens 😉 fietsen we over rustige dijkonderhoudsweggetjes richting de grote stad Tainan. Maar voor we daar aankomen overnachten we nog een paar keer in kleine en grote hotels. En gaan we ‘s avonds op pad om in een plaatselijk eethuisje een maaltijd te scoren. En juist op die momenten merken we elke dag weer dat we analfabeten zijn. De duidelijk aangegeven afslag naar de receptie van het hotel? We rijden we er gewoon aan voorbij! De menukaart in het restaurant? Die geeft ons geen enkele informatie. Zonder de handige functies van Google Translate zouden we waarschijnlijk elke dag witte boterhammen met Skippy Crunchy pindakaas moeten eten. Nu tikken we ‘vegetarisch’ en ‘rijst of noedels’ in en Google vertaalt het vlekkeloos naar het Chinees.
Wat later rijden we over 15 kilometer kustfietspad heel geleidelijk Tainan binnen. Dat er 1,8 miljoen mensen wonen merken we pas in het centrum waar het verkeer ondanks de talloze stoplichten en verkeersregelaars muurvast zit. We slingeren ons er samen met honderden scooters handig doorheen. We gaan er een dagje tempels kijken en wat uitrusten. Over een week moeten we in Taipei zijn…
