Het beste van twee werelden
Met de fietsen op de drager rijden we richting het zuidoosten. Ik weet niet waarheen.. Mijn vriend neemt me mee op een vakantie! Een verjaardagscadeau dat ik al anderhalf jaar tegoed heb. Uitgesteld wegens corona. Dankzij een Sherlock Holmes-achtige deductie begin ik de verrassing te doorzien. En uiteindelijk geeft hij toe: we gaan bikepacken door het Zwarte Woud, naar Stuttgart, waar we de (kult-)musical 'Tanz der Vampire' zullen bezoeken.
Hera van Willick
Santos Travelmaster 3+
Ik doe een vreugdedans op de bijrijdersstoel. Mijn vriend heeft het beste van twee werelden gecombineerd in een verrassingsvakantie! Wat je misschien niet weet is dat voordat ik een doorgewinterde fietsfanaat werd, mijn leven 16 jaar lang door muziektheater werd gedomineerd. Ik studeerde af als zangeres aan het conservatorium, werkte als zangcoach en studeerde nog enkele jaren aan theateropleidingen. Tanz der Vampire ken ik van binnen en van buiten, omdat ik hem zelf als tiener ook speelde. En ja, hij gaat inderdaad over.. vampiers.
Na een nachtje op een camping en het optuigen van de fietsen trappen we richting het woud dat heuvelachtig en donker voor ons opdoemt. Het is direct duidelijk waar het zijn naam aan ontleent. We hebben eten voor meerdere dagen bij ons, kampeer- en kookspullen, één extra setje fietskleding en onderin mijn voortasje een 'leuke outfit' die ik was opgedragen ook in te pakken. Paul heeft voor alles gezorgd; van lekkere(!) gevriesdroogde maaltijden en vers fruit tot extra pure hagelslag voor in de muesli. Ook op de route heeft hij zich al georiënteerd. Op de kaart (in Komoot) is een web aan paadjes te zien. Er lopen vele paadjes parallel aan de hellingen. Waar we niet aan kunnen ontkomen is dat we óver de heuvelrug van het woud zullen moeten. Vanwege mijn knieblessure (die gelukkig zijn einde lijkt te naderen) plannen we geen vaste afstanden. We rijden op ons gemak en stoppen daar waar we een leuke plekje voor de tent vinden.
Met de nodige moeite weten we een route uit te zetten die dan wel op enkele punten een stijgingspercentage van boven de 14% heeft maar de meeste tijd onder de 12% blijft. We verbazen ons over de fietsroute bordjes die ook de nietsvermoedende recreatieve fietser over gravelpaden van tot wel 16% stuurt. Al gauw wordt me duidelijk dat ik me over deze nietsvermoedende recreanten geen zorgen hoef te maken. Ze zitten stuk voor stuk op een hypermoderne e-mountainbike waarmee ze zonder enige moeite naar boven zoemen.
Niet helemaal eerlijk... maar ach, wellicht denken zij dat ook als ze hun, veelal bollende, buiken vergelijken met de onze, denken we maar..
"Eén nacht maakt Paul zelfs een extra isolatielaag van sparrentakken waar we de tent op zetten
De zon die zo overdadig in Nederland schijnt laat zich in het Zwarte Woud niet vaak zien, maar écht koud of nat is het overdag niet. Wel blijkt de eerste nacht onze keuze voor zomerslaapzakken wat optimistisch, maar een set thermo ondergoed biedt uitkomst. Eén nacht maakt Paul zelfs een extra isolatielaag van sparrentakken waar we de tent op zetten.
In het woud staan veel schuilhutten en afdakjes. We vinden ze op de kaart en nemen ze op in de route omdat het fijn is ervan verzekerd te zijn droog een maaltje te kunnen koken. We genieten van iedere zonnestraal die we kunnen meepikken en pauzeren in een warm Duits cafeetje met koffie en een onmisbare punt Schwartzwalder Kirschtorte.
Na vier dagen fietsen en wildkamperen komen we ietwat smoezelig aan bij de herberg in Stuttgart waar we van een welkome warme douche genieten. Daarna wordt de zak met de 'leuke outfit' uit de tas opgediept. Gewassen, gekamd en gekleed wandelen we op de vroege avond naar het theater. Ondanks onze 'leuke outfits' vallen we uit de toon tussen het opgedofte publiek. Ons kan het niet deren. De voorstelling is fantastisch! Ik geniet met volle teugen van de bombastische muziek, de slapstick humor en de prachtige zang. In het frisse en zachte bed doe ik door de opwinding over de voorstelling die nacht amper een oog dicht.
"Ik zit zingend op de fiets, liedjes uit Tanz der Vampire, en geniet nog volop na van de voorstelling
Na een luie ochtend draagt Paul onze fietsen de trap van de herberg af en in het andere setje fietskleding stappen we even later weer op. Voor de terugweg hebben we gekozen voor een vlakkere route. Nadeel is dat door het dal ook een autoweg loopt. Met het nodige uitzoekwerk en een paar hoogtemeters extra lukt het ons hier grotendeels van vandaan te blijven. De enige nacht dat het regent zetten we onze tent op 'in' een Lourdesgrot. Een overkapping langs een zeer smal paadje op een heuvelwand waar een altaar in de rots is gemaakt dat een Mariabeeld huisvest. Om te voorkomen dat we iemand grieven slaan we al vroeg ons kampementje op, maar niemand komt die ochtend Maria begroeten.
Ik zit zingend op de fiets, liedjes uit Tanz der Vampire, en geniet nog volop na van de voorstelling. We rollen stroomafwaarts dus mijn adem hoef ik voor het fietsen niet te sparen. De laatste nacht kamperen we op slechts 10km van de auto en genieten we aan een meertje van de warme avondzon die ook hier nu zonniger dagen inluidt. Het kan ons niet deren. De frisse lucht bood ons perfect fietsweer. Jasje uit, tijdens de klimmen, jasje aan in de afdalingen. Een stiekem klein kampvuurtje in de avond en 's ochtends opwarmen met koffie en een 5 sterren muesli ontbijt. En al dit fijns was een verrassing voor mij!
We halen de tassen los en zetten de fietsen op de drager. Het is nog een hele rit naar huis. Voldaan zak ik onderuit in de bijrijdersstoel. Tijd om na te genieten van zes dagen bikepacken met mijn lief en als kers op de Schwartzwalder taart, ons bezoek aan Tanz der Vampire. Je kunt wel raden wat er op de terugreis uit de speakers knalt...