Still going strong! Santos Rijders Paul en Hera zijn inmiddels in Bolivia aangekomen. Het blijkt dat Paul destijds niet alleen hele mooie fietsen voor Santos heeft mee-ontwikkeld maar dat hij er ook heel boeiend over kan vertellen. O ja, en het fietsen in het tempo van Hera gaat hem ook steeds beter af.
Na enkele dagen rusten in Rio Pico, terwijl de regen met pijpenstelen en de sneeuw met grote vlokken uit de lucht viel, besluiten Paul en ik weer op te stappen. De rustdagen hebben tijd geboden voor een evaluatie van de recente pittige fietsdagen, zelfreflectie, overwegingen en overleg. Gaan we de zware routes uit de weg? Wat betekent dat voor de rest van de reis? Wil Paul het nog een kans geven om te kijken of hij toch op de een of andere manier plezier of voldoening uit deze pittige fietsdagen kan halen? Wat zijn onze opties voor de komende honderden kilometers? We besluiten bij ons initiële plan te blijven dat bestaat uit verschillende gravelwegen, maar ook met de mogelijkheid om ergens af te wijken naar de geasfalteerde Ruta 40.
Degenen die mijn blogs al langer volgen weten dat ik mijn vorige reizen altijd alleen maakte. Het was mijn ‘eerste natuur’, die onafhankelijkheid. Alle keuzes aan mij om te maken, elke seconde opnieuw. Alle beren op de weg aan mij om weg te jagen of te overwinnen. Ongestoord, alleen. Wel vond ik het heel leuk om onderweg andere fietsers te ontmoeten en soms ook een tijdje samen te fietsen, maar uiteindelijk bleef ik altijd alleen met mijzelf op avontuur. Ik en mijn fiets, Wilson.
Over 900km of asphalt, sand and gravel has passed under my wheels since I wrote the previous blog. That was in Chos Malal, where on the evening before departure Paul and I decided to leave Ruta 40 and explore the “ruta provincial". These roads are generally unpaved and their condition is a surprise at every turn.
Ruta 40 is the road we were looking forward to. The road that will lead us south along the foothills (and sometimes over the ankles) of the Andes. The road we could follow from Mendoza. At 5224km, it is one of the longest roads in the world. It crosses Argentina from the northern border with Bolivia to Tierra del Fuego. We expect to bike roughly half of its entire length. Here you can see the part we covered in the past two weeks.
Mijn trouwe aluminium ros, de Travelmaster 2.6 die ik liefkozend Wilson heb genoemd, stond al geruime tijd op stal. Als showpony was hij, bepakt en bezakt, te bewonderen bij Sector2Bikes in Rhenen. De afgelopen jaren maakte ik vooral bikepacking tochtjes op mijn Travelmaster 3+. Maar nu verlang ik terug naar de fiets waarmee ik zulke geweldige avonturen beleefde in de verste uithoeken van onze planeet!
Een drie dagen tellend bikepacking tripje staat op de planning. Ik heb drie routes van het internet geplukt die ik als uitgangspunt gebruik en heb ze in OSMand geladen, mijn favoriete navigatie-app. We treinen naar Lochem, in de Achterhoek, waar onze trip begint. Het moet een relaxed weekend worden! Overdag lekker fietsen, beetje crossen, mooie paadjes ontdekken en dan 's avonds aankomen bij vrienden voor een warme douche, maaltijd en bed.
Met de fietsen op de drager rijden we richting het zuidoosten. Ik weet niet waarheen.. Mijn vriend neemt me mee op een vakantie! Een verjaardagscadeau dat ik al anderhalf jaar tegoed heb. Uitgesteld wegens corona. Dankzij een Sherlock Holmes-achtige deductie begin ik de verrassing te doorzien. En uiteindelijk geeft hij toe: we gaan bikepacken door het Zwarte Woud, naar Stuttgart, waar we de (kult-)musical 'Tanz der Vampire' zullen bezoeken.
This past year has been pretty different for most and difficult for some because of Covid. But, the bicycle industry is BOOMING and I see roadbikes and mountainbikes flying by on the road and dirtpath past my tiny cabin all the time. I envy them! I'm not riding by far as much as I'd want to. Wonder why?
After some pretty cold weeks in the Sierra de Segura, Sierra de Cazorla and the outskirts of the Sierra Nevada I was greeted with more friendly temperatures in the region of Ronda. Despite lovely sunshine during the day, the nights were still chilly (read: freezing) and challenge came in the form of mud and curious pigs. But the nature of southern Spain was still dazzling and at the small cafes in the characteristic villages I was always welcomed with a smile. After 1,5 months of trails in beautiful Andalusia I reached the harbourcity of Cadiz at the Atlantic ocean, the end of the Altravesur route and the first and longest leg of my trip.
It was one year ago. When I didn't have to check the 'Foreign Affairs' website to see if Spain had a code yellow, orange or red or worry about mouth masks or lockdowns. I travelled to Spain to go on a 2,5 month off road bikepacking trip in Andalusia and its surrounding regions. My only worries at that time were my rear brake and the weather report. Cause it turned out... it gets pretty cold in southern Spain at this time of year. Much much colder than I'd anticipated....
Dat de Travelmaster 3+ een wereldfiets is wist je waarschijnlijk al. Maar heb je 'm weleens zien transformeren?
