Winter

Poeh, koud! Na een kwartiertje hete douche zit er weer gevoel in Trappers handen en voeten. En toch was het een lekker tochtje. Veertig kilometer bij circa min vijf met nauwelijks wind en onder zo’n bleek winterzonnetje. Trapper vond het prachtig. No pain no gain, toch?

Natuurlijk is het ook wel afzien en veertig kilometer is bij dit soort temperaturen wel zo ongeveer de limit. Veel verder fietsen wordt wel heel erg lijden. Twee uur op de fiets, dat lukt. Langer kan wel, maar dan moet Trapper een langdurige pauze inlassen, waarbij het hele lichaam weer op kamertemperatuur komt bij een kom hete soep.

Het zit in kleine dingetjes. Een muntje zoeken voor het pontje, bijvoorbeeld. Daarvoor moest een handschoen uit. Die hand kwam niet meer op temperatuur. Warm houden is gemakkelijker dan het weer warm krijgen. Met warme voeten de schoenen in is ook zo’n vuistregel. Als je niet warm vertrekt, ga je het ook niet warm krijgen. Trapper niet tenminste. Sokken een halfuurtje van tevoren op de verwarming dus.

Het heeft wel wat, dat winterfietsen. Ritten van honderd kilometer of meer zitten er niet in, maar met de goede kleding en vooral ook voldoende eten vooraf en tijdens het fietsen; je lichaam moet veertig graden temperatuurverschil bijstoken en tegelijkertijd ook nog flink doortrappen. Daar heb je flink brandstof voor nodig. Voor de fiets hoeft hij het niet te laten.

Vroeger was Trapper als de dood voor alles wat op sneeuw of zout leek, maar sinds hij met de Rohloff en de riem rijdt, heeft hij nergens meer last van. Hij rijdt al zeven winters met zijn Travelmaster zonder extra voorzorgen of schoonmaken en nog geen roestplekje te zien. Zeven jaar geleden beloofde Trapper zichzelf een Santos, als hij de hele winter door zou rijden. Dat deed hij, weer of geen weer. De oude fiets kon daarna weg. Na zo’n winter was er wel heel erg groot onderhoud nodig.

Trapper vondt een nieuwe eigenaar die dat er wel voor over had, en schonk zichzelf een nieuwe fiets: het gele beest, een Travelmaster 2.8 Alu. Daar rijdt hij nu dus de zevende winter op. Sneeuw, ijs, zout, blubber. Haal er een lap overheen en je denkt dat hij een week oud is.

De nieuwe Garmin-navi op het stuur blijkt een gouden greep. Trapper was gewend dat fietscomputers die werken op van die platte batterijtjes in de buurt van nul graden de pijp aan Maarten gaven. Eerst wordt de bediening steeds trager, dan verbleekt langzaam het display en na een minuut of tien gebeurt er helemaal niks meer. Zo niet de Garmin. Aan het eind van een rit van twee uur bij vijf graden onder nul werkt alles nog perfect. En de accu loopt ook niet sneller leeg dan in de zomer.

Trapper is aan de finish met nog bijna 80% accu-capaciteit. Zoals een koud biertje de ultieme beloning is bij thuiskomst na een rit op een hete dag in de zomer, zo is de hete douche dat na een vriestocht in de winter. Van Trapper mag het koud blijven.

Trapper