Bikepacking: De Grand Traversee du Massif Central
De Grand Traversee du Massif Central is een track die loopt van centraal Frankrijk naar de Middellandse zee. Meer dan 700 kilometer door het Massif Central, een grotendeels afgelegen gebied in Frankrijk met hooglanden, bossen en uitgestrekte velden waar koeien grazen.
Het gebied is een walhalla voor de avontuurlijke fietser. Natuurlijk, het blijft Europa dus als je echt niet zonder je luxe kan dan is een dorp of een kleine stad altijd binnen een paar uur fietsafstand. Maar voor Europese begrippen kan je heerlijk dagen verdwalen in de lege bossen. De GTMC is een mountainbike route. Je hebt dus een stevige fiets nodig met dito stevige brede banden. We fietsten over bospaden, over rotsen en keien, vele boomwortels en soms was het pad maar moeilijk te onderscheiden van de rest van het landschap. Een vakantiefiets met 20 kilo bagage is niet de fiets waar je dit avontuur mee zou willen beginnen. Je kan de hele route fietsen en slapen in de berghutten, de gites.
Maar kamperen in de vrije natuur is waar wij voor hebben gekozen. Overal op de route is water te vinden. Waterfilter mee, kampvuurtje maken en je hebt een prima nacht. Het is wat onduidelijk of wildkamperen wel of niet legaal is. Wij wij hebben geen problemen ondervonden. Vanaf Clermont Ferrand gaat het al snel omhoog, het Mont Dome gebied in. Vol met vulkanen met steile hellingen. Hier is het al flink aanpoten. Wie op asfalt dagstanden van 100 a 150 kilometer maakt gaat hier terug naar 50 a 60 kilometer. Dat is even wennen maar eenmaal gewend dan is het hobbelen over vulkaanrotsen prima te doen. Rustig blijven, trappen en doorhalen. Mountainbike ervaring komt zeker van pas. Veel balanceren, even stil staan op de pedalen, voorwiel optrekken en doorhalen naar de volgende rots En hoewel we licht zijn beladen ontkomen ook wij er niet aan om af en toe af te stappen wanneer het achterwiel slippend over keien gaat. Als wielrenner is afstappen iets waar je liever niet over praat. Als bikepacker ontkom je er niet aan.
Lopen is tenslotte ook vooruitgang. Rond Godivelle liggen twee kleine meertjes. Ideaal plekje om ons tentje op te slaan maar als snel komen we erachter dat dit gebied het walhalla van wandelaars is. De meertjes liggen onbeschut en ons tentje zou van verre te zien zijn. Dat is in ieder geval het argument. Het echte argument is dat Godivelle een prachtige gite heeft middenin het kleine dorpje. En voordat we het weten zitten we aan een lokaal biertje. Daar zijn er nog maar twee van. De eigenaresse heeft de rest opgedronken samen met de voorraad likeur en wijn. Achter haar bureautje heeft ze nog een flesje liggen en hoe later de avond, hoe spraakzamer zij wordt. Gehuld in een walm van alcoholdampen wordt er een hete pan met varkensvlees en aardappelen geserveerd drijvend in een vette saus. Wij zijn fietsers, wij eten alles. Al een geluk dat onze dronken waardin in staat is geweest iets eetbaars op tafel te zetten.
In het Chevennes Nationaal Park wisselt het landschap sterk. Onder de 1000 meter zijn het bossen. We kruipen langzaam omhoog tussen zweterige vliegen en vele boomwortels waartussen het zand door de jaren heen is weg gespoeld. Het spoor is smal en meestal hebben we geen idee welke kant het op gaat. Kwestie van 'in het moment zitten' zoals dat tegenwoordig zo mooi heet. Fietsers noemen het gewoon 'lomp blijven stoempen. Je niet gek laten maken en gewoon doorgaan. Zoiets kan uren, dagen doorgaan en geen fietser die daar moetje mee heeft. Tegenwoordig kan je daarvoor ook op Zen cursus gaan maar dom fietsen is een heel goed alternatief. En als je maar lang genoeg in deze modus blijft zitten opent vanzelf de hemel. De bomen wijken uiteen, de hoogvlakte is bereikt. Lucht, ruimte, vrijheid, koele wind.
Eenmaal weer in de bossen merken we dat het het bessen seizoen is. Overal bramen en ander fruit. Stukje verderop volle kastanjes waar heerlijke pudding van wordt gemaakt. En daar bovenop een laagje van fruit. Daarvoor wil je wel even een dorpje aan doen. Al kamperend smaakt het eten beter, de wijn is ronder en de geluiden intenser. Dit gebied ligt op een dagje rijden van Nederland. De gpx track van de GTMC is prima te volgen al hebben we zelf wel af en toe andere keuzes gemaakt. Dat maakt niet uit, er zijn zoveel mooie tracks dat een beetje omrijden geen straf is. Sommige delen zijn prima bewegwijzerd. Zonder GPS kom je een heel eind. Maar eerlijk gezegd is het rijden met GPS toch een stuk fijner omdat je zo nog wat makkelijker andere keuzes kunt maken. Wij reden met de navigatie app Mapout. Zoals gezegd, je hebt een stevige fiets nodig. Een reguliere vakantiefiets is ongeschikt tenzij je hekel gemotiveerd bent. Met motivatie is alles op te lossen. Stevige remmen helpen je om de fiets goed in balans te houden. Zeker bij de technisch moeilijke stukken is dat fijn. De GTMC is technisch niet een hele moeilijke route maar toch zitten er stukken in van boven de 20% met veel keien. Die zijn overigens wel te omzeilen....als je weet waar ze liggen. dat vertelt de GPS je helaas niet. En ook hier geldt, met hoe minder bagage je uit kunt hoe beter.
