Herboren na grondige onderhoudsbeurt, we kunnen het avontuur weer aan!
Mijn trouwe aluminium ros, de Travelmaster 2.6 die ik liefkozend Wilson heb genoemd, stond al geruime tijd op stal. Als showpony was hij, bepakt en bezakt, te bewonderen bij Sector2Bikes in Rhenen. De afgelopen jaren maakte ik vooral bikepacking tochtjes op mijn Travelmaster 3+. Maar nu verlang ik terug naar de fiets waarmee ik zulke geweldige avonturen beleefde in de verste uithoeken van onze planeet!
Hera van Willick
Santos Travelmaster 2.6
Na de laatst tocht, 12 maanden door IJsland, Noord- en Midden-Amerika, heeft hij geen grote onderhoudsbeurt meer gehad. Dit in tegenstelling tot ikzelf, die in de tussenliggende jaren de zorgverzekering bijna tot faillissement dreef. Nu ik weer grotendeels gezond ben, is het tijd dat ook Wilson eens stevig doch liefdevol onder handen wordt genomen. En waar kan hij daar beter voor terecht dan daar waar zijn wieg heeft gestaan, in de werkplaats van Santos in Nieuw-Vennep!
Ieder boutje wordt nagelopen, vervangen, ingevet. Nieuwe wielen worden gebouwd en de remvloeistof en Rohloff olie worden ververst. Nieuwe tandwielen (ook nieuwe maten), riem en koplamp worden gemonteerd. In een walm van wasbenzine schrob ik op resten van oude stickers. Ik krijg hem zowaar nog een beetje aan het glimmen.
Als ik vervolgens opstap voor een rondje om het Santos hoofdkwartier, rijdt hij direct weer als een zonnetje! Enkel uit de krasjes en stickers is te herleiden dat dit raspaard de halve wereld al heeft bereisd.
Om deze herboren Wilson meteen te testen, trek ik samen met Paul voor vier dagen naar de Achterhoek en Twente. Luxueus gepland met overnachtingen bij vrienden en familie en zelfs één hotelovernachting. Ik heb aan twee tasjes genoeg. Geregeld krijg ik de vraag waarom ik deze tasjes dan aan de voordrager hang in plaats van traditioneel achter? Omdat mijn eigen gewicht al grotendeels op het achterwiel rust, brengt juist dat beetje extra gewicht aan het voorwiel wat meer balans. Ikzelf vind dat prettig rijden, alsof mijn fiets dan wat steviger op de weg ligt.
Een leuke route rijden is in de Achterhoek en Twente een fluitje van een cent. Waar in Nederland vind je nog zoveel ruimte? Via kerkenpaden en hessenwegen rijden we van Hummelo naar Winterswijk naar Agelo naar Rijssen en terug naar Hummelo. In het Twentse Agelo wonen we een paasvuur bij waar uit volle borst wordt gezongen van ‘Halleluja Halleluja’! Verrassend. Ik had vooral een hoop jongeren met brommers en bier verwacht bij zo’n spektakel op het platteland. Naast het paasvuur worden we in deze landelijk omgeving getrakteerd op Kune kune varkentjes en ezels die tot ons grote plezier graag gekroeld worden.
Na thuiskomst evalueren we uitgebreid onze fietsen. Met het oog op een volgende tocht willen we beiden een ander stuur; een bocht die past bij de natuurlijke lijn van onze polsen en handen. Ik heb op deze fiets altijd met een vlinderstuur gereden. Het voordeel daarvan vond ik de vele mogelijke handposities. Toch had ik op lange tochten vaak last van stekende pijn in mijn schouder en nek. Waarschijnlijk vanwege de onnatuurlijke handpositie op een recht stuur. Nu hebben we beiden een stuurbocht van 35° en vooralsnog bevalt dat super.
De overstap van 27” met 57mm banden op de Travelmaster 3+ naar 26” met 55mm banden op de Travelmaster 2.6 is wel even wennen. Wat een luxe was de vering van die dikke banden! In een poging die ontlasting van de zitbotjes en de onderrug te behouden ga ik de komende tijd een (licht) verende zadelpen proberen, de Cane creek eeSilk. Je voelt de verende beweging amper maar hebt wel het profijt wanneer je over ongelijkheden in het wegdek rijdt.
Na alle aanpassingen naar wens en voortschrijdend inzicht hangt Wilson nu klaar (aan de muur in de hal) voor nieuwe avonturen. Met het oog daarop heb ik vandaag ook maar eens mijn fietstassen onder handen genomen. Na 13 jaar trouwe dienst (en lange rustperioden) kregen deze hun eerste onderhoudsbeurt van mij. De beste manier om kleine gaatjes te vinden? De tas op klaarlichte dag over je hoofd trekken. Dan zie je vanzelf waar het licht doorheen komt. Schoonmaken met alcohol, ‘tenacious tape’ erop en nog een beetje talkpoeder op de rug van de tape zodat deze niet aan zichzelf of de bagage vastkleeft. Of het werkt? Ik hoop het!
Klinkt dit alles als de voorbereidingen voor een grote reis?? Daarover vertel ik binnenkort meer……
